بنام خدا و با سلام به خوانندگان عزیز اینجانب رضا رضائی متولد ۱۳۲۴ در یک خانواده مذهبی و کارگری دیده به دنیا گشودم و دوران کودکی را در دامن پرمهر پدر و مادر سپری کردم.در دوران انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی هشت سال دفاع مقدس، همکاری هائی با سپاه و جهادسازندگی داشته و در عملیات فتح المبین و کربلای پنج شرکت داشتم اکنون دوران بازنشستگی را سپری می نمایم.
سال ۱۳۵۵ با کاروان هیأت محل به مشهد مقدس مشـرف شدم آنجا مداحی اشعاری را خواند که من شیفته آن شدم و با خود گفتم آیا می شود اشعاری با این آهنگ بسـرایم.اولین شعر خود را با سـرودن چنین شعری شروع کردم و خوشبختانه موفق شدم لذا با عشق و علاقه به اشعار بویژه درباره خاندان عصمت و طهارت ادامه دادم تا اینکه شعری درباره حضـرت امام حسن مجتبی سـرودم و پس از آزادی شعری درباره حضـرت امام خمینی(ره) که آن زمان کمتر کسی درباره ایشان گفته بود گفتم به همین طریق وارد شعر گفتن شدم و با دولت و استقامت و خسته نشدن توانستم تا این حد خود را برسانم هرگز خود را شاعر ندانسته ولی از عشق و علاقه و ارادتی که به ائمه اطهار داشته و دارم اشعاری را سـروده که قسمتی از آنها را بنام نغمه‌های بی‌ریا و گفته‌های بی‌ریا و نکته‌های بی‌ریا و بخونیم.